ปัญญาจารย์ : PanYaJarn

‎ความยำเกรงพระยาห์เวห์เป็นจุดเริ่มต้นของความรู้ คนโง่ย่อมดูหมิ่นปัญญาและการสั่งสอน (สุภาษิต 1:7)
อย่าคิดว่าตนมีปัญญาจงยำเกรงพระยาห์เวห์ และจงหันจากความชั่วร้าย (สุภาษิต 3:5-7)

Non-biblical accounts of New Testament events and/or people

Following is a list of extra-biblical (outside of the Bible) references of biblical events, places, etc. The list is not exhaustive but is very representative of what is available.

Flavius Josephus (AD 37?-101?, a Jewish historian) mentions John the Baptist and Herod - Antiquities, Book 18, ch. 5, par. 2
1. "Now some of the Jews thought that the destruction of Herod's army came from God, and that very justly, as a punishment of what he did against John, that was called the Baptist: for Herod slew him, who was a good man, and commanded the Jews to exercise virtue, both as to righteousness towards one another, and piety towards God, and so to come to baptism; for that the washing [with water] would be acceptable to him, if they made use of it, not in order to the putting away [or the remission] of some sins [only], but for the purification of the body; supposing still that the soul was thoroughly purified beforehand by righteousness."
Flavius Josephus (AD 37?-101?) mentions Jesus - Antiquities, Book 18, ch. 3, par. 3.
1. Now there was about this time Jesus, a wise man, if it be lawful to call him a man; for he was a doer of wonderful works, a teacher of such men as receive the truth with pleasure. He drew over to him both many of the Jews and many of the Gentiles. He was [the] Christ. And when Pilate, at the suggestion of the principal men amongst us, had condemned him to the cross, (9) those that loved him at the first did not forsake him; for he appeared to them alive again the third day; (10) as the divine prophets had foretold these and ten thousand other wonderful things concerning him. And the tribe of Christians, so named from him, are not extinct at this day.
  1. There is debate among scholars as to the authenticity of this quote since it is so favorable to Jesus. For more information on this, please see Regarding the quotes from the historian Josephus about Jesus
Flavius Josephus (AD 37?-101?) mentions James, the brother of Jesus - Antiquities, Book 20, ch. 9.
1. "Festus was now dead, and Albinus was but upon the road; so he assembled the sanhedrim of judges, and brought before them the brother of Jesus, who was called Christ, whose name was James, and some others, [or, some of his companions]; and when he had formed an accusation against them as breakers of the law, he delivered them to be stoned: but as for those who seemed the most equitable of the citizens, and such as were the most uneasy at the breach of the laws, they disliked what was done."
Flavius Josephus (AD 37?-101?) mentions Ananias the High Priest who was mentioned in Acts 23:2
1. Now as soon as Albinus was come to the city of Jerusalem, he used all his endeavors and care that the country might be kept in peace, and this by destroying many of the Sicarii. But as for the high priest, Ananias (25) he increased in glory every day, and this to a great degree, and had obtained the favor and esteem of the citizens in a signal manner; for he was a great hoarder up of money
2. Acts 23:2, "And the high priest Ananias commanded those standing beside him to strike him [Paul] on the mouth."
Tacitus (A.D. c.55-A.D. c.117, Roman historian) mentions "Christus" who is Jesus - Annals 15.44
1. "Consequently, to get rid of the report, Nero fastened the guilt and inflicted the most exquisite tortures on a class hated for their abominations, called Christians by the populace. Christus, from whom the name had its origin, suffered the extreme penalty during the reign of Tiberius at the hands of one of our procurators, Pontius Pilatus, and a most mischievous superstition, thus checked for the moment, again broke out not only in Judea, the first source of the evil, but even in Rome, where all things hideous and shameful from every part of the world find their centre and become popular."
  1. Ref. from http://classics.mit.edu/Tacitus/annals.mb.txt
Thallus (Circa AD 52, eclipse of the sun) Thallus wrote a history of the Eastern Mediterranean world from the Trojan War to his own time. His writings are only found as citations by others. Julius Africanus, who wrote about AD 221, mentioned Thallus' account of an eclipse of the sun.
1. "On the whole world there pressed a most fearful darkness; and the rocks were rent by an earthquake, and many places in Judea and other districts were thrown down. This darkness Thallus, in the third book of his History, calls, as appears to me without reason, an eclipse of the sun."
  1. Is this a reference to the eclipse at the crucifixion? Luke 23:44-45, "And it was now about the sixth hour, and darkness fell over the whole land until the ninth hour, ⁴⁵ the sun being obscured; and the veil of the temple was torn in two."
  2. The oddity is that Jesus' crucifixion occurred at the Passover which was a full moon. It is not possible for a solar eclipse to occur at a full moon. Note that Julius Africanus draws the conclusion that Thallus' mentioning of the eclipse was describing the one at Jesus' crucifixion. It may not have been.
  3. Julius Africanus, Extant Writings, XVIII in the Ante Nicene Fathers, ed. by Alexander Roberts and James Donaldson (Grand Rapids: Eerdmans, 1973), vol. VI, p. 130. as cited in Habermas, Gary R., The Historical Jesus: Ancient Evidence for the Life of Christ, (Joplin, MO: College Press Publishing Company) 1996.
Pliny the Younger mentioned Christ. Pliny was governor of Bithynia in Asia Minor. Pliny wrote ten books. The tenth around AD 112.
1. "They (the Christians) were in the habit of meeting on a certain fixed day before it was light, when they sang in alternate verses a hymn to Christ, as to a god, and bound themselves by a solemn oath, not to any wicked deeds, but never to commit any fraud, theft or adultery, never to falsify their word, nor deny a trust when they should be called upon to deliver it up; after which it was their custom to separate, and then reassemble to partake of food but food of an ordinary and innocent kind."
  1. Pliny, Letters, transl. by William Melmoth, rev. by W.M.L. Hutchinson (Cambridge: Harvard Univ. Press, 1935), vol. II, X:96 as cited in Habermas, Gary R., The Historical Jesus: Ancient Evidence for the Life of Christ, (Joplin, MO: College Press Publishing Company) 1996.
The Talmud
1. "On the eve of the Passover Yeshu was hanged. For forty days before the execution took place, a herald went forth and cried, "He is going forth to be stoned because he has practiced sorcery and enticed Israel to apostasy. Any one who can say anything in his favor, let him come forward and plead on his behalf." But since nothing was brought forward in his favor he was hanged on the eve of the Passover!"
  1. Gal. 3:13, "Christ hath redeemed us from the curse of the law, being made a curse for us: for it is written, Cursed is every one that hangeth on a tree."
  2. Luke 22:1-2, "Now the Feast of Unleavened Bread, which is called the Passover, was approaching. ²And the chief priests and the scribes were seeking how they might put Him to death; for they were afraid of the people."
  3. This quotation was taken from the reading in The Babylonian Talmud, transl. by I. Epstein (London: Soncino, 1935), vol. III, Sanhedrin 43a, p. 281 as cited in Habermas, Gary R., The Historical Jesus: Ancient Evidence for the Life of Christ, (Joplin, MO: College Press Publishing Company) 1996.
Lucian (circa 120-after 180) mentions Jesus. Greek writer and rhetorician.
1. "The Christians, you know, worship a man to this day the distinguished personage who introduced their novel rites, and was crucified on that account. . . . You see, these misguided creatures start with the general conviction that they are immortal for all time, which explains the contempt of death and voluntary self-devotion which are so common among them; and then it was impressed on them by their original lawgiver that they are all brothers, from the moment that they are converted, and deny the gods of Greece, and worship the crucified sage, and live after his laws. All this they take quite on faith, with the result that they despise all worldly goods alike, regarding them merely as common property."
  1. Lucian, The Death of Peregrine, 1113, in The Works of Lucian of Samosata, transl. by H.W. Fowler and F.G. Fowler, 4 vols. (Oxford: Clarendon, 1949), vol. 4, as cited in Habermas, Gary R., The Historical Jesus: Ancient Evidence for the Life of Christ, (Joplin, MO: College Press Publishing Company) 1996.
  2. Though Lucian opposed Christianity, he acknowledges Jesus, that Jesus was crucified, that Christians worship him, and that this was done by faith.

___________________
Sources

McDowell, Josh. Evidence that Demands a Verdict. San Bernardino, CA: Here's Life Publishers, Inc., 1979.
Habermas, Gary R. The Historical Jesus: Ancient Evidence for the Life of Christ. Joplin, MO: College Press Publishing Company, 1996.
Encarta on the Web at http://encarta.msn.com

Manuscript Support for the Bible's Reliability

Manuscript Support for the
Bible's Reliability

by Ron Rhodes

Manuscript Evidence for the New Testament
There are more than 24,000 partial and complete manuscript copies of the New Testament.

These manuscript copies are very ancient and they are available for inspection now.

There are also some 86,000 quotations from the early church fathers and several thousand Lectionaries (church-service books containing Scripture quotations used in the early centuries of Christianity).

Bottom line: the New Testament has an overwhelming amount of evidence supporting its reliability.

The Variants in the New Testament Manuscripts Are Minimal
In the many thousands of manuscript copies we possess of the New Testament, scholars have discovered that there are some 150,000 "variants."

This may seem like a staggering figure to the uninformed mind.

But to those who study the issue, the numbers are not so damning as it may initially appear.

Indeed, a look at the hard evidence shows that the New Testament manuscripts are amazingly accurate and trustworthy.
To begin, we must emphasize that out of these 150,000 variants, 99 percent hold virtually no significance whatsoever.

Many of these variants simply involve a missing letter in a word; some involve reversing the order of two words (such as "Christ Jesus" instead of "Jesus Christ"); some may involve the absence of one or more insignificant words.

Really, when all the facts are put on the table, only about 50 of the variants have any real significance - and even then, no doctrine of the Christian faith or any moral commandment is effected by them.

For more than ninety-nine percent of the cases the original text can be reconstructed to a practical certainty.

Even in the few cases where some perplexity remains, this does not impinge on the meaning of Scripture to the point of clouding a tenet of the faith or a mandate of life.
Thus, in the Bible as we have it (and as it is conveyed to us through faithful translations) we do have for practical purposes the very Word of God, inasmuch as the manuscripts do convey to us the complete vital truth of the originals.

By practicing the science of textual criticism - comparing all the available manuscripts with each other - we can come to an assurance regarding what the original document must have said.

Let us suppose we have five manuscript copies of an original document that no longer exists. Each of the manuscript copies are different. Our goal is to compare the manuscript copies and ascertain what the original must have said. Here are the five copies:
Manuscript #1: Jesus Christ is the Savior of the whole worl.

Manuscript #2: Christ Jesus is the Savior of the whole world.

Manuscript #3: Jesus Christ s the Savior of the whole world.

Manuscript #4: Jesus Christ is th Savior of the whle world.

Manuscript #5: Jesus Christ is the Savor of the whole wrld.
Could you, by comparing the manuscript copies, ascertain what the original document said with a high degree of certainty that you are correct? Of course you could.

This illustration may be extremely simplistic, but a great majority of the 150,000 variants are solved by the above methodology.

By comparing the various manuscripts, all of which contain very minor differences like the above, it becomes fairly clear what the original must have said.
Most of the manuscript variations concern matters of spelling, word order, tenses, and the like; no single doctrine is affected by them in any way.

We must also emphasize that the sheer volume of manuscripts we possess greatly narrows the margin of doubt regarding what the original biblical document said.

If the number of [manuscripts] increases the number of scribal errors, it increases proportionately the means of correcting such errors, so that the margin of doubt left in the process of recovering the exact original wording is not so large as might be feared; it is in truth remarkably small.

The New Testament Versus Other Ancient Books
By comparing the manuscript support for the Bible with manuscript support for other ancient documents and books, it becomes overwhelmingly clear that no other ancient piece of literature can stand up to the Bible. Manuscript support for the Bible is unparalleled!

There are more [New Testament] manuscripts copied with greater accuracy and earlier dating than for any secular classic from antiquity.

Rene Pache adds, "The historical books of antiquity have a documentation infinitely less solid."

Dr. Benjamin Warfield concludes, "If we compare the present state of the text of the New Testament with that of no matter what other ancient work, we must...declare it marvelously exact."
Norman Geisler makes several key observations for our consideration:

No other book is even a close second to the Bible on either the number or early dating of the copies. The average secular work from antiquity survives on only a handful of manuscripts; the New Testament boasts thousands.

The average gap between the original composition and the earliest copy is over 1,000 years for other books.

The New Testament, however, has a fragment within one generation from its original composition, whole books within about 100 years from the time of the autograph [original manuscript], most of the New Testament in less than 200 years, and the entire New Testament within 250 years from the date of its completion.

The degree of accuracy of the copies is greater for the New Testament than for other books that can be compared. Most books do not survive with enough manuscripts that make comparison possible.
From this documentary evidence, then, it is clear that the New Testament writings are superior to comparable ancient writings. "The records for the New Testament are vastly more abundant, clearly more ancient, and considerably more accurate in their text."

Support for the New Testament from the Church Fathers
As noted at the beginning of this chapter, in addition to the many thousands of New Testament manuscripts, there are over 86,000 quotations of the New Testament in the early church fathers. There are also New Testament quotations in thousands of early church Lectionaries (worship books).

There are enough quotations from the early church fathers that even if we did not have a single copy of the Bible, scholars could still reconstruct all but 11 verses of the entire New Testament from material written within 150 to 200 years from the time of Christ.

Manuscript Evidence for the Old Testament
The Dead Sea Scrolls prove the accuracy of the transmission of the Bible.

In fact, in these scrolls discovered at Qumran in 1947, we have Old Testament manuscripts that date about a thousand years earlier (150 B.C.) than the other Old Testament manuscripts then in our possession (which dated to A.D. 900).

The significant thing is that when one compares the two sets of manuscripts, it is clear that they are essentially the same, with very few changes.

The fact that manuscripts separated by a thousand years are essentially the same indicates the incredible accuracy of the Old Testament's manuscript transmission.
A full copy of the Book of Isaiah was discovered at Qumran.

Even though the two copies of Isaiah discovered in Qumran Cave 1 near the Dead Sea in 1947 were a thousand years earlier than the oldest dated manuscript previously known (A.D. 980), they proved to be word for word identical with our standard Hebrew Bible in more than 95 percent of the text.

The 5 percent of variation consisted chiefly of obvious slips of the pen and variations in spelling."
From manuscript discoveries like the Dead Sea Scrolls, Christians have undeniable evidence that today's Old Testament Scripture, for all practical purposes, is exactly the same as it was when originally inspired by God and recorded in the Bible.

Combine this with the massive amount of manuscript evidence we have for the New Testament, and it is clear that the Christian Bible is a trustworthy and reliable book.

The Dead Sea Scrolls prove that the copyists of biblical manuscripts took great care in going about their work.

These copyists knew they were duplicating God's Word, so they went to incredible lengths to prevent error from creeping into their work.

The scribes carefully counted every line, word, syllable, and letter to ensure accuracy.
God's Preservation of the Bible
The Westminster Confession declares: "The Old Testament in Hebrew and the New Testament in Greek, being immediately inspired by God and, by His singular care and providence kept pure in all ages, are therefore authentical; so in all controversies of religion, the Church is finally to appeal unto them."

The Westminster Confession makes a very important point here.

The fact is, the God who had the power and sovereign control to inspire the Scriptures in the first place is surely going to continue to exercise His power and sovereign control in the preservation of Scripture.
Actually, God's preservational work is illustrated in the text of the Bible.

By examining how Christ viewed the Old Testament, we see that He had full confidence that the Scriptures He used had been faithfully preserved through the centuries.

Because Christ raised no doubts about the adequacy of the Scripture as His contemporaries knew them, we can safely assume that the first-century text of the Old Testament was a wholly adequate representation of the divine word originally given.

Jesus regarded the extant copies of His day as so approximate to the originals in their message that He appealed to those copies as authoritative.

The respect that Jesus and His apostles held for the extant Old Testament text is, at base, an expression of the confidence in God's providential preservation of the copies and translations as substantially identical with the inspired originals.
Hence, the Bible itself indicates that copies can faithfully reflect the original text and therefore function authoritatively.

http://home.earthlink.net/~ronrhodes/Manuscript.html

ศพของยาโคบถูกฝังที่ไหน?

เขียนโดย อ.ปัญญา โชชัยชาญ

ถาม
ผู้หนึ่งได้อ่านพระธรรมกิจการบทที่ 7 ข้อ 15-16 ความว่า "ยาโคบจึงลงไปประเทศอียิปต์ และท่านกับบรรพบุรุษของเราก็เสียชีวิตที่นั่น พวกเขาจึงนำศพไปฝังไว้ในเมืองเชเคม ในอุโมงค์ที่อับราฮัมเอาเงินจำนวนหนึ่งซื้อจากบุตรของฮาโมร์ในเชเคม" แล้วผู้นั้นเกิดคำถามสามคำถามคือ หนึ่ง ทำไมศพของยาโคบจึงถูกฝังที่เมืองเชเคม มิใช่ที่ถ้ำมัคเป-ลาห์ในเมืองเฮโบรนหรือ? ตามที่ ปฐมกาล บทที่ 50:7-13 บันทึกว่า"โยเซฟจึงไปฝังศพบิดา ส่วนพวกข้าราชการของฟาโรห์ ผู้ใหญ่ในราชสำนักและบรรดาผู้ใหญ่ทั่วแผ่นดินอียิปต์ก็ไปกับท่าน พร้อมกับครอบครัวทั้งหมดของโยเซฟ พวกพี่น้องและครอบครัวของบิดาท่านก็ไปด้วยเช่นกัน... พวกบุตรของยาโคบก็ทำให้บิดาตามคำที่ท่านสั่งไว้ คือบรรดาบุตรนำศพไปยังดินแดนคานาอัน แล้วฝังไว้ในถ้ำที่อยู่ในนาชื่อ มัคเป-ลาห์ เป็นนาซึ่งอับราฮัมซื้อไว้จากเอโฟรนคนฮิตไทต์เป็นสุสาน อยู่หน้ามัมเร" ศพของยาโคบถูกฝังที่ไหนกันแน่? ที่เชเคม หรือ ที่ถ้ำมัคเป-ลาห์ในเฮโบรน? ทำไมพระคัมภีร์จึงขัดแย้งกันเองเล่า? สอง ทำไมสเทเฟนจึงระบุว่า อับราฮัมเป็นผู้ซื้อที่ฝังศพในเชเคม มิใช่ยาโคบหรือ? ตามที่ปฐมกาล บทที่ 33 ข้อที่ 19-20 บันทึกว่า "ยาโคบซื้อที่ดินแปลงที่ตั้งเต็นท์อยู่นั้นจากบุตรชายของฮาโมร์บิดาของเชเคม...และยาโคบสร้างแท่นบูชาที่นั่น..." ส่วนอับราฮัม ก็มีบันทึกไว้ใน ปฐมกาล บทที่ 23 ข้อ 16-20 ว่า "อับ ราฮัมก็ตกลงกับเอโฟรน แล้วอับราฮัมก็ชั่งเงินให้เอโฟรนตามจำนวนที่เขาบอกให้คนฮิตไทต์ได้ยิน...นา ของเอโฟรนในมัคเป-ลาห์ซึ่งอยู่หน้ามัมเร คือนากับถ้ำซึ่งอยู่ในนั้น และต้นไม้ทั้งสิ้นซึ่งอยู่ในนาตลอดทั่วบริเวณนั้น เอโฟรนก็โอนให้แก่อับราฮัมเป็นกรรมสิทธิ์ต่อหน้าคนฮิตไทต์...ต่อมาอับราฮัม ก็ฝังศพซาราห์ภรรยาของตนในถ้ำที่นามัคเป-ลาห์หน้ามัมเร (คือเฮโบรน) ในดินแดนคานาอัน นาและถ้ำซึ่งอยู่ในนั้น คนฮิตไทต์โอนให้แก่อับราฮัมเป็นกรรมสิทธิ์เพื่อใช้เป็นสุสาน" และ สาม จากคำถามสองข้อข้างต้นนำไปสู่ข้อสงสัยท้ายสุดว่า

สเทเฟนพูดผิดใช่หรือไม่?
หรือว่าสเทเฟนพูดถูกแล้วแต่ลูกาบันทึกผิดใช่หรือไม่?
หรือมีเหตุผลอื่นๆ

ตอบ
ก่อน จะตอบคำถามข้างต้น เราต้องพิจารณาอย่างรอบคอบว่า ศพของใคร? และฝังไว้ที่ไหน? และที่ฝังศพนั้นใครซื้อ? ผู้ถามได้เก็บความจากการอ่านกิจการ บทที่ 7 ข้อ 16 แล้วเข้าใจว่า ศพของยาโคบถูกเคลื่อนย้ายมายังสุสานเชเคม ซึ่งอับราฮัมได้ซื้อไว้จากบุตรของฮาโมร์ แล้วผู้ถามก็ตั้งข้อสังเกตว่า ตามปฐมกาล บทที่ 50 ข้อ 7-13 ศพของยาโคบถูกนำมาฝังไว้ในถ้ำที่อยู่ในนาชื่อ มัคเป-ลาห์ ในเมืองเฮโบรน ซึ่งอับราฮัมได้ซื้อจากเอโฟรนคนฮิตไทต์ต่างหาก มิใช่ฝังที่เชเคมอย่างที่กิจการระบุ นั่นก็ทำให้เกิดปัญหาขึ้นว่าความจริงคืออะไรกันแน่? จะเชื่อปฐมกาลหรือเชื่อกิจการดี? พระคัมภีร์ทั้งสองเล่มได้รับการดลใจจากพระเจ้าแต่เล่มไหนได้รับการดลใจ แรงกว่า? ในปัจฉิมวาทะของสเทเฟนตรงนี้มีข้อผิดพลาดใช่หรือไม่? สเทเฟนพูดผิดเอง หรือ ท่านพูดถูกต้องแล้ว แต่ท่านลูกาบันทึกผิด หรือ ท่านพูดถูกต้อง ท่านลูกาบันทึกถูกต้อง แต่ผู้คัดลอกทำผิดในการคัดลอก
       เพื่อตอบคำถามข้อแรก ขอให้เรามาดูว่าพระธรรมกิจการ บทที่ 7 ข้อ 16 เขียนว่าอย่างไร? "พวกเขาจึงนำศพไปฝังไว้ในเมืองเชเคม ในอุโมงค์ที่อับราฮัมเอาเงินจำนวนหนึ่งซื้อจากบุตรของฮาโมร์ในเชเคม" คำถามก็คือ ศพของใคร? พระคัมภีร์ไทยอ่านแล้วทำให้ต้องเชื่อมโยงกับความในข้อก่อนคือ ข้อ 15 ที่ว่า "ยาโคบจึงลงไปประเทศอียิปต์ และท่านกับบรรพบุรุษของเราก็เสียชีวิตที่นั่น" ดังนั้นคำตอบก็คือ ศพของยาโคบกับศพของโยเซฟและพี่น้องของท่าน มิใช่ศพของยาโคบอย่างเดียวอย่างที่ผู้ถามเข้าใจ อย่างไรก็ดี หากให้ได้เนื้อความชัดเจนก็ต้องแปลว่า "ศพของพวกเขาถูกเคลื่อนย้ายมายังเมืองเชเคม และฝังไว้ในสุสานที่อับราฮัมซื้อจากบุตรของฮาโมร์ในเมืองเชเคมด้วยเงินจำนวนหนึ่ง"

        นักวิชาการบางท่านว่า ศพในข้อ 16 หมายถึงศพของบรรพบุรุษ (คือ ศพของโยเซฟและพี่น้องของท่าน) มิใช่ศพของยาโคบ เพราะเราทราบชัดเจนว่า เมื่อยาโคบตาย โยเซฟกับพี่น้องได้นำศพท่านไปฝังที่ถ้ำมัคเป-ลาห์ในเฮโบรน ปฐมกาล 50:13 บันทึกว่า คือบรรดาบุตร(หมายถึงโยเซฟและพี่น้องของท่าน) นำศพ(หมายถึงศพของยาโคบ) ไปยังดินแดนคานาอัน แล้วฝังไว้ในถ้ำที่อยู่ในนาชื่อ มัคเป-ลาห์ เป็นนาซึ่งอับราฮัมซื้อไว้จากเอโฟรนคนฮิตไทต์เป็นสุสาน อยู่หน้ามัมเร ดังนั้น ศพ ในข้อ 16 จึงหมายถึง ศพของโยเซฟและพี่น้องของท่าน ซึ่งถูกนำมาฝังไว้ที่สุสานเมืองเชเคม

        ส่วนโยเซฟก่อนตายได้ให้คนอิสราเอลสาบานว่า เมื่อพระเจ้าเสด็จมาเยี่ยมเยียนพวกเขาก็ให้นำกระดูกท่านไปจากอียิปต์ด้วย ปฐมกาล 50:25 บันทึกว่า โยเซฟให้พงศ์พันธุ์อิสราเอลสาบานว่า "พระเจ้าจะเสด็จมาเยี่ยมเยียนพวกท่านแน่ๆ แล้วท่านทั้งหลายต้องนำกระดูกของเราไปจากทนี่" แล้วท่านก็ตาย เขาได้อาบยารักษาศพและบรรจุโลงไว้ในอียิปต์ หลายร้อยปีต่อมา เมื่อโมเสสนำคนอิสราเอลออกจากอียิปต์ ท่านก็ให้นำกระดูกโยเซฟไปด้วย อพยพ 13:19 บันทึกว่า โมเสสเอากระดูกของโยเซฟไปด้วย เพราะโยเซฟให้ชนชาติอิสราเอลสาบานเป็นมั่นเหมาะว่า "พระเจ้าจะทรงเยี่ยมเยียนพวกท่านอย่างแน่นอน แล้วพวกท่านจงเอากระดูกของเราไปจากที่นี่ด้วย" ครั้นในสมัยโยชูวา ก็ได้ฝังกระดูกโยเซฟไว้ที่สุสานเมืองเชเคมที่ยาโคบได้ซื้อไว้จากบุตรหลานของฮาโมร์บิดาของเชเคม โยชูวา 24:32 บันทึกว่า กระดูกของโยเซฟซึ่งประชาชนอิสราเอลนำขึ้นมาจากอียิปต์นั้น เขาฝังไว้ที่เมืองเชเคม ในส่วนที่ดินซึ่งยาโคบซื้อไว้จากบุตรหลานของฮาโมร์บิดาของเชเคมเป็นเงินหนึ่งร้อยแผ่น ที่นี้ตกเป็นมรดกของพงศ์พันธุ์โยเซฟ

       ส่วนศพพี่น้องของโยเซฟเล่าถูกฝังไว้ที่ไหน? พระคัมภีร์เดิมไม่ได้กล่าวถึง แต่แน่ทีเดียวคงถูกฝังไว้ในอียิปต์ แล้วต่อมาเมื่ออิสราเอลออกจากอียิปต์ ก็ถูกนำไปด้วย และที่สุดก็ฝังไว้ในแผ่นดินคานาอัน แต่จะให้ระบุเจาะจงที่ไหน? ก็มีหลักฐานระบุต่างกันสองแห่งคือ หนึ่ง ตามข้อเขียนของนักประวัติศาสตร์ ชื่อโยเซฟัส ในหนังสือ Antiquities of the Jews เล่มสอง บทแปด ตอนสอง ระบุว่าศพของบรรพบุรุษสิบเอ็ดคน (หมายถึงพี่น้องของโยเซฟ) ถูกฝังไว้ที่เมืองเฮโบรน ที่เดียวกับที่ฝังศพยาโคบ และสอง ตามสเทเฟนในพระธรรมกิจการว่า พวกเขาถูกฝังไว้ที่สุสานเชเคม ดังนั้นจึงทำให้มีข้อสงสัยว่า ที่ใดกันแน่ระหว่างถ้ำมัคเป-ลาห์ในเฮโบรนกับสุสานในเชเคม? นักวิชาการท่านหนึ่งคือ ดร.ไลท์ฟุตเห็นว่ากระดูกของบรรพบุรุษอิสราเอลเฉพาะโยเซฟและพี่น้องของท่าน น่าจะฝังอยู่ที่สุสานเชเคมซึ่งอยู่ในเขตของชาวสะมาเรีย แต่คนยิวเห็นว่ามันเป็นเกียรติแก่คนสะมาเรียมากเกินไปที่มีสุสานฝัง บรรพบุรุษของพวกเขา ดังนั้นจึงเลี่ยงไปไม่กล่าวถึงเชเคมแต่กล่าวว่าที่ฝังศพบรรพบุรุษของพวกเขา อยู่ในเฮโบรน ด้วยเหตุนี้ศพของพี่น้องโยเซฟน่าจะถูกฝังที่สุสานเมืองเชเคม

        เมื่อพิจารณาที่กล่าวมาข้างต้น จึงไม่ได้เห็นว่า สเทเฟนได้กล่าวไว้ผิดอย่างไร? เพราะคำกล่าวของท่านหมายความว่า กระดูกบรรพบุรุษ (โยเซฟและพี่น้องของท่าน) ถูกฝังไว้ที่สุสานเชเคม ส่วนที่
ถ้ำมัคเป-ลาห์ในเมืองเฮโบรนก็เป็นที่ฝังศพของอับราฮัมกับนางซาราห์ อิสอัคกับนางเรเบคาห์และยาโคบ กับนางเลอาห์ (ปฐมกาล 49:29-50:13)

        ดังนั้น สิ่งที่สเทเฟนกล่าวถึงศพและที่ฝังศพของบรรพบุรุษจึงมิได้ขัดแย้งกับข้อความในปฐมกาลแต่อย่างใด

        ตอน นี้เรามาถึงคำถามที่สอง เมื่อเป็นเช่นนั้น ทำไมสเทเฟนจึงกล่าวว่า อับราฮัมเป็นผู้ซื้อสุสานเชเคมจากลูกหลานฮาโมร์บิดาของเชเคม? เพราะความจริงก็คือยาโคบเป็นผู้ซื้อต่างหาก ปฐมกาล 33:19 บันทึกว่า "ยาโคบซื้อที่ดินแปลงที่ตั้งเต็นท์อยู่นั้นจากบุตรชายของฮาโมร์บิดาของเชเคม"

        คำ ตอบคำถามนี้ไม่ง่ายนัก แม้นักวิชาการพระคัมภีร์เองก็มีข้อสันนิษฐานต่างๆ ทั้งในทางบวกและทางลบ ในทางบวกหมายถึงสนับสนุนหรือยืนยันว่า คำกล่าวของสเทเฟนถูกต้อง ในทางลบหมายถึงไม่ยอมรับว่าคำกล่าวของสเทเฟนถูกต้อง บางท่านว่า ที่กล่าวว่าอับราฮัมเป็นผู้ซื้อที่ดินแปลงหนึ่งของเมืองเชเคมนั้นเป็นสำนวน การพูดเพื่อให้เกียรติอับราฮัมผู้เป็นต้นตระกูล ดังนั้นสเทเฟนได้เอ่ยนามอับราฮัมแทนยาโคบผู้เป็นเชื้อสายของท่าน บางท่านว่า อับราฮัมอาจซื้อที่ดินในเชเคมและซื้อนากับถ้ำมัคเป-ลาห์ในเฮโบรนด้วย และ ต่อมายาโคบก็มาซื้อที่ดินในเชเคมนั้นคืน บางท่านว่าสเทเฟนได้กล่าวรวบรัดการซื้อสุสานโดยอับราฮัมและโดยยาโคบเป็นอัน เดียวกัน นั่นเลยทำให้คำกล่าวของสเทเฟนไม่ตรงกับความจริงนอกจากนี้บางท่านว่าคำกล่าว แต่เดิมของสเทเฟนถูกต้องเพราะมีบางสำเนาโบราณว่า "ซึ่งบรรพบุรุษของเราซื้อ..." แต่ผู้คัดลอกได้เพิ่มคำ อับราฮัม เข้าไปโดยคิดว่าบรรพบุรุษของเรา หมายถึงอับราฮัม เขาทำโดยไม่ไตร่ตรองให้รอบคอบก่อน ซึ่งแท้ที่จริงแล้วตรงนั้นหมายถึงยาโคบต่างหาก นั่นก็หมายความว่า สเทเฟนพูดถูกต้องว่าบรรพบุรุษของคนอิสราเอล(หมายถึงยาโคบ) เป็นผู้ซื้อ ท่านลูกาก็บันทึกถูกต้อง แต่ผู้คัดลอกทำผิดโดยการใส่นามอับราฮัมลงไป แม้เราพบคำตอบหลายแนวทาง แต่คำตอบที่น่าจะเป็นไปได้ที่สุดก็คือ การที่สเทเฟนกล่าวว่าอับราฮัมเป็นผู้ซื้ออุโมงค์ในเชเคมนั้น เนื่องจากท่านได้ใช้สำนวนภาษาเพื่อให้เกียรติแด่อับราฮัมผู้เป็นต้นตระกูลของยาโคบ

        ดังนั้นจึงนำไปสู่การตอบคำถามสรุปสุดท้ายว่าสเทเฟนมิได้กล่าวผิด ลูกามิได้บันทึกผิด และผู้คัดลอกมิได้คัดลอกผิดแต่อย่างใด มนุษย์อาจผิดพลาดได้ในบางอย่าง แต่พระเจ้าไม่เคยผิดพลาดเลย พระคริสตธรรมคัมภีร์คือพระดำรัสของพระเจ้าแก่ประชากรของพระองค์และแก่โลก
พระดำรัสของพระองค์นั้น ข้าพระองค์ชิมแล้วหวานจริงๆ
          หวานกว่าน้ำผึ้งเมื่อถึงปากข้าพระองค์...
พระวจนะของพระองค์เป็นตะเกียงแก่เท้าของข้าพระองค์
          และเป็นความสว่างแก่ทางของข้าพระองค์
ข้าพระองค์ได้สาบานและยืนยันว่า
          จะปฏิบัติตามกฎหมายอันชอบธรรมของพระองค์
สดุดีบทที่119ข้อ103-106

http://www.thaibible.or.th/index.php?option=com_content&task=view&id=266&Itemid=43

คริสเตียน เป็นมังสวิรัติ ??? (บทความขำขัน และมั่วนิ่ม)

ขอให้ท่านทั้งหลาย อ่านบทความมั่วนิ่ม ที่บิดเบือนความเชื่อของศาสนาคริสต์

โดยตัวหนังสือของบทความจะเป็นสีดำ ส่วนตัวหนังสือที่ใช้โต้แย้ง จะเป็นสีน้ำเงิน

ผมจะชี้แจงให้ท่านผู้อ่าน (บางประการเท่านั้น...เท่าที่ผมมีเวลาจะตอบ)

เพื่อให้เข้าใจว่า บทความนี้ ได้บิดเบือนศาสนาคริสต์อย่างไรบ้าง

ยุคมังสวิรัติ

รากฐานของศาสนาคริสต์ คือ ความเมตตากรุณาของการเป็นมังสวิรัติ

โดยทีมข่าวสหรัฐอเมริกา (ต้นฉบับเป็นภาษาอังกฤษ)

จากหลักฐานเอกสารทางประวัติศาสตร์และงานวิชาการคริสเตียน หลายคน พระเยซูคริสต์ และชาวคริสเตียนสมัยแรก ๆ เป็นมังสวิรัติ

เป็น ที่เชื่อกันว่า พระเยซูเป็นชาวนาซาเร็นส์ สมาชิกนิกายสันโดดในปาเลสไตน์โบราณ ที่อาศัยอยู่ใกล้กับภูเขาคาร์เมลในอิสราเอล (ชาวเอซเซนนีส) สมาชิกกลุ่มนี้นุ่งขาวและทานมังสวิรัติ

ตามประวัติศาสตร์ของโบสถ์ใน ศตวรรษที่ 4 อิพิพาเนียส นักปรัชญาชาวยิว ฟิลโล ชาวเอ็สเซ็น ที่เป็นยิวผู้ซึ่งถือปฏิบัติตามแบบชาวยิวทั้งหลาย แต่ไม่กระทำรุนแรงต่อสิ่งมีชีวิตทั้งมวล และเห็นว่าการทานเนื้อสัตว์หรือบูชายัญด้วยสัตว์เป็นสิ่งไม่ถูกต้อง พระเยซูท่านเป็นสมาชิกของกลุ่มนี้ พระเยซูน่าจะต้องเป็นนักมังสวิรัติ เหมือนกับพี่ชาย เจมส์(จาคอบ) และลูกศิษย์ทุกคนของพระองค์

คัมภีร์ หลักของชาวเอซเซ้นซ คือ คำสอนของพระเยซู ในสิบสองคำสอนศักดิ์สิทธิ์ซึ่งเป็นที่รู้จักกันคือ คำสอนของพระเยซูแห่งแนสอะเร็นนี้คือคำสอนของพระเยซูที่กล่าวไว้ครั้งแล้ว ครั้งเล่า อธิบายและถูกยกมาอ้างถึงโดยผู้เขียนข้อสังเกตของโบสถ์ในศตวรรษที่ 1 อย่างไรก็ตาม คัมภีร์โบราณนี้ถูกเก็บหายไปหลายศตวรรษในอารามทิเบตและถูกค้นพบใหม่เมื่อปี 2431 ทั้งหมดหลายคนเป็นคุณพ่อของโบสถ์สมัยแรก ๆ ที่คนเคารพนับถือ พอ ๆ กับจำนวนของนักศึกษาที่น่าประหลาดใจทุกวันนี้ ที่ได้เปิดเผยว่าคำสอนของพระเยซูในสิบสองศักดิ์สิทธิ์เป็นคำสอนศักดิ์สิทธิ์ ต้นฉบับที่หายไปเป็นเวลานานตามประวัติของนักบุญ คำสอนของพระเยซูนี้ถูกเขียนรวบรวมขึ้นโดยผู้เผยแพร่ศาสนาคริสต์ครั้งแรก จำนวนสิบสองคนอย่างทันทีหลังจากที่พระคริสต์สิ้นพระชนม์ และมันคือคัมภีร์ซึ่งทั้งหมดของไบเบิ้ลที่เกี่ยวกับประวัติของพระเยซูถูกนำ มาอ้างเป็นหลักฐาน ดังนั้น มันจึงปรากฏในคำแปลในพระคริสต์ธรรมใหม่ว่าของพระเยซูเป็นนักมังสวิรัติที่ เคร่งครัดด้วย

พระคริสต์ธรรมใหม่ในปัจจุบัน มีเรื่องเกี่ยวกับพระเยซูให้ขนมปังและปลาแก่คน 5,000 คน (Mark 6:31-34) และที่ปรากฏเห็นเรื่องดังกล่าวจากคำสอนของพระเยซูในสิบสองคำสอนศักดิ์สิทธิ์ ว่า อาหารนั้นมีเพียงขนมปังและองุ่นเท่านั้น ไม่มีปลา พระเยซูเลี้ยงคน 5,000 คน ด้วยขนมปัง 6 ก้อน และองุ่น 7 พวง

(คำสอนของพระเยซูสิบสองคำสอนศักดิ์สิทธิ์ เลคชั่น XXIX 1:8)

1. และพิธีฉลองวันเป็นอิสระของชาวยิวจากอียิปต์ใกล้เข้ามา ผู้เผยแพร่ศาสนาคริสต์และผู้ติดตามได้รวมตัวกันต่อพระเยซูและบอกพระองค์ทุก สิ่ง ทั้งสิ่งที่พวกเขาได้ทำและที่พวกเขาคิด และพระองค์พูดว่า "มา พวกเธอที่ต่างมายังทะเลทราย และนั่งพักสักครู่" สำหรับผู้ที่กำลังมาและกำลังไปจำนวนมาก และเขาไม่มีเวลาว่างมากพอที่จะรับประทาน

2. และเขาออกเดินทางมาที่ทะเลทรายโดยเรืออย่างสันโดษ และประชาชนต่างก็เห็นการออกเดินทางไปของพวกเขา และหลายคนรู้จักเขา และสาวเท้าหนีออกมาจากเมืองทั้งหลาย และ ไปจากพวกเขา และมารวมกันต่อหน้าพระพักตร์

3. และพระเยซู เมื่อพระองค์ออกมา เห็นประชาชนจำนวนมากและเสด็จตรงไปยังพวกเขาด้วยความเมตตา เพราะพวกเขาเหมือนลูกแกะที่ไม่มีผู้ดูแล

4. และวันที่ถูกใช้ไป ลูกศิษย์มาหาพระองค์และพูดว่า "ที่นี่เป็นทะเลทราย และเวลาก็ผ่านไปมาก ส่งเขาไป ที่ ๆ เขาอาจไปยังชนบท ไปยังหมู่บ้านรอบ ๆ และหาซื้อขนมปังสำหรับตัวเอง เพราะไม่มีอะไรจะกิน"

5. พระองค์พูดกับพวกเขาว่า "เธอให้อะไรเขาไปกิน" และพวกเขาพูดกับพระองค์ว่า "พวกเราจะไปและซื้อขนมปังสักสองร้อยเพนนี และให้เขากินกันได้มั้ย?

6. พระองค์พูดกับพวกเขาว่า "เธอมีกี่ก้อนล่ะ? ไปและดู" และเมื่อเขารู้ เขาพูดว่า "หกก้อนและองุ่นเจ็ดพวง" และพระองค์สั่งเขาให้ทำให้คนทั้งหมดนั่งลงเป็นกลุ่ม 50 กลุ่มบนสนามหญ้า และพวกเขานั่งแถวหน้ากระดานเป็นร้อย ๆ 50 แถว

7. และพระองค์ก็หยิบขนบปังหกก้อนและองุ่นเจ็ดพวง และพระองค์มองขึ้นบนสวรรค์ และให้พร และก็แบ่งขนมปังและองุ่นด้วย และให้มันแก่พวกลูกศิษย์ของพระองค์ที่อยู่ตรงหน้า และพวกเขาก็แบ่งต่อ ๆ กันจนครบทุกคน

8. และพวกเขาก็รับประทานกันจนอิ่ม และก็ถือตระกร้าหกใบที่เต็มไปด้วยเศษอาหารที่เหลือ และพวกเขาก็ได้รับประทานขนมปังและผลไม้ทั้งผู้ชาย ผู้หญิง เด็ก ทั้ง 5,000 คน และพระองค์ก็สอนพวกเขาหลายอย่าง

หลักฐานนี้บ่งบอกถึงเรื่องราวที่กล่าวถึงการเลื้ยงผู้คนจำนวนมากนั้นไม่เกี่ยวกับปลา

มี อีกหลายตอนที่นับไม่ถ้วนในพระคัมภีร์สิบสองศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งพระเยซูได้สอนพวกเราให้รักสัตว์และไม่รับประทานเนื้อสัตว์ ยกตัวอย่างเช่น

มีบางคนพูดว่า "ชายคนนี้ห่วงใยสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย พวกนั้นเป็นพี่น้องกับเขาหรือ เขาจึงต้องรักพวกนั้น?" แล้วพระเยซูจึงบอกว่า "พวกนี้คือเพื่อนที่มีชีวิตของเธอและของครอบครัวใหญ่ของพระเจ้า ใช่แล้ว พวกเขาเป็นพี่น้องของเธอซึ่งมีลมหายใจแห่งชีวิตในนิรันดร์เช่นเดียวกับเธอ ใครก็ตามที่รักห่วงใยอย่างน้อยหนึ่งในพวกนี้ และให้อาหารและน้ำเมื่อมันหิว ก็เหมือนกับได้กระทำให้แก่ฉัน ใครที่เจตนาให้มันต้องเจ็บปวดทรมาน ไม่ปกป้องเมื่อมันถูกกระทำอย่างชั่วร้าย ก็เหมือนได้กระทำชั่วร้ายแก่ฉันเช่นกัน สำหรับสิ่งที่เธอได้กระทำในชาตินี้ เธอก็จะถูกกระทำในชาติต่อไป (Lection XXXIV, 9-10)

และอีกครั้งมีคน ถามว่า "ถ้ามีใครซึ่งรับประทานเนื้อสัตว์และดื่มเหล้าอย่างหนักมาหาเรา เราจะทำอย่างไร?" พระเยซูได้กล่าวกับเขาว่า "ปล่อยให้คนแบบนั้นทนอยู่ที่ลานข้างนอกจนกว่าพวกเขาได้ชำระตัวเองจากสิ่ง ชั่วร้ายหยาบช้าเหล่านั้น จนกว่าพวกเขาจะเข้าใจและสำนึกผิดสิ่งเหล่านี้ พวกเขาไม่เหมาะที่จะได้รับรู้ความลับระดับที่สูงกว่า (Lection XCI, 8)

"เธอ จงอย่าคร่าเอาชีวิตใด ๆ ของสิ่งสร้างจากพระเจ้าไปเพื่อความสุขสบายของ ทั้งไม่ทำเพื่อประโยชน์ของเธอ ทั้งต้องไม่ทรมานมัน" (Lection XLVI, 10)

"เธอ จงอย่ารับประทานเนื้อสัตว์ หรือดื่มเลือดของสิ่งมีขีวิตใด ๆ ที่ถูกฆ่า รวมทั้งไม่รับเอาสิ่งใด ๆ ที่ทำความยุ่งเหยิงให้แก่สุขภาพและประสาทของเธอ" (Lection XLVI, 12)

"เธอจงทะนุถนอมและปกป้องผู้ที่อ่อนแอ และเหล่าผู้ที่ถูกกดขี่ และสิ่งมีชีวิตทั้งหลายที่ทุกข์ทรมานจากความอยุติธรรม(Lection XLVI, 18)

พระ คัมภีร์อีกเล่มหนึ่ง พระคัมภีร์เอสเซนแห่งสันติภาพได้ถูกค้นพบเมื่อปี 2466 ในที่เก็บเอกสารลับของสำนักวาติกัน ต่อไปนี้คือบางตอนของคำสอนที่พระเยซูได้แบ่งปันให้กับชาวเอสเซน คัดมาจากพระคัมภีร์นี้

'เธอจงอย่าฆ่า' เพราะชีวิตถูกมอบให้แก่สรรพสัตว์โดยพระเจ้า และชีวิตที่พระเจ้าได้มอบให้นั้น ห้ามมนุษย์คร่าเอาไปเสีย ฉันบอกความจริงแก่เธอ ชีวิตทั้งหมดบนโลกนี้มาจากแม่เดียวกันเท่านั้นที่สร้างมา ดังนั้น ผู้ที่ฆ่า คือฆ่าพี่น้องของเขา และเขาจะถูกแม่แห่งโลกเบือนหน้าหนี และถูกทิ้งออกจากเต้านมแม่โดยเร็ว และเขาจะถูกรังเกียจจากทูตสวรรค์ แล้วซาตานจะเข้าอยู่ในร่างกายของเขา และเลือดเนื้อของสัตว์ที่ถูกฆ่าอยู่ในร่างกายของเขาจะกลายเป็นหลุมฝังศพของ เขา ฉันบอกความจริงแก่เธอ คนที่ฆ่า เขาฆ่าตัวเขาเอง และใครที่กินเลือดเนื้อของสัตว์ที่ถูกฆ่า เขาก็กินร่างกายของศพ แล้วทุกหยดเลือดของสัตว์เหล่านั้นจะกลายเป็นพิษอยู่ในเลือดของเขา ลมหายใจของเขาจะเน่าเหม็นจากกลิ่นของสัตว์เหล่านั้น ในเลือดเนื้อของเขาจะเดือดพล่านด้วยเลือดเนื้อจากสัตว์เหล่านั้น กระดูกของเขาถูกป่นเหมือนกระดูกของสัตว์เหล่านั้น ในท้องของเขาเน่าเปื่อยเหมือนท้องของสัตว์เหล่านั้น ตาของเขาเป็นสะเก็ดเหมือนตาของสัตว์เหล่านั้น ในหูของเขาจะมียางเหนียวไหลออกมาเหมือนหูของสัตว์เหล่านั้น และความตายของพวกนั้นจะกลายเป็นความตายของเขา (Book 1)

อย่าฆ่า ทั้งไม่กินเลือดเนื้อของเหยื่ออันบริสุทธิ์ของเธอ มิฉะนั้นเธอจะกลายเป็นทาสของซาตาน แล้วนั่นคือหนทางของความทุกข์ทรมานและมันนำไปสู่ความตาย ให้ทำตามพระประสงค์ของพระเจ้า แล้วทูตสวรรค์ของพระองค์จะมารับใช้เธอตลอดชีวิตของเธอ ดังนั้น จงเชื่อฟังถ้อยคำของพระเจ้าที่บอกว่า "จงดู ฉันได้ให้พืชสมุนไพรทุกชนิดเกิดมีเมล็ด ซึ่งจะงอกงามอยู่ทั่วพื้นผิวโลก และต้นไม้ทุกชนิดที่มีผลซึ่งเมล็ดจะงอกเงยเป็นต้นอ่อน เหล่านี้จะเป็นอาหารของเธอ และสัตว์ทุกตัวของโลกนี้ สัตว์ปีกทุกตัวในอากาศ และสัตว์ทุกตัวที่เลื้อยคลานอยู่บนโลก ซึ่งมีลมหายใจแห่งชีวตอยู่ภายใน ฉันได้ให้พืชสมุนไพรทุกชนิดเป็นอาหาร (Book 1)

แต่ฉันขอบอกเธอว่า ห้ามฆ่ามนุษย์หรือสัตว์หรือกระทั่งอาหารที่เข้าไปในปากของเธอ เพราะถ้าเธอรับประทานอาหารที่มีชีวิตอยู่ ผลลัพธ์ที่เหมือนกันจะเกิดแก่เธอโดยเร็ว ถ้าเธอฆ่ามาเป็นอาหารของเธอ อาหารที่ตายนั้นจะฆ่าเธอเช่นกัน เพราะชีวิตมาจากชีวิต และความตายย่อมมาจากความตาย สำหรับทุกสิ่งที่ถูกฆ่ามาเป็นอาหารของเธอ ก็ฆ่าชีวิตของเธอเช่นกัน และทุกสิ่งที่ฆ่าร่างกายของเธอก็ฆ่าวิญญาณของเธอด้วยเช่นกัน แล้วร่างกายของเธอจะกลายเป็นเหมือนเช่นอาหารที่เธอรับประทาน กระทั่งจิตวิญญาณของเธอก็เช่นเดียวกันจะกลายเป็นเหมือนความคิดของเธอ (Book 1)

ทำไมคำสอนบางอย่างของพระเยซูในคัมภีร์เอสเซนจึงต่างไป หรือถูกแก้ไขจากไบเบิ้ล? ทำไมคริสต์ศาสนาในเวลาต่อมาจึงละทิ้งรากฐานแห่งการเป็นมังสวิรัติของมัน ตามที่สตีเวน โรเซน ได้เขียนในหนังสือของเขา อาหารสำหรับจิตวิญญาณ "พระสงฆ์ชาวคริสต์ในระยะแรกยึดมั่นอยู่ในระบบของการไม่รับประทานเนื้อ สัตว์...ชาวคริสเตียนยุคแรกหลาย ๆ กลุ่มสนับสนุนวิถีชีวิตแห่งการไม่รับประทานเนื้อสัตว์ การบันทึกของโบสถ์คริสต์ในยุคต้นบ่งชี้ว่าการรับประทานเนื้อสัตว์ไม่ได้รับ การอนุญาตเป็นทางการ จนกระทั่งถึงศตวรรษที่ 4 เมื่อจักรพรรดิคอนสแตนตินได้ตัดสินใจว่า คัมภีร์ศาสนาคริสต์ฉบับแปลของเขาควรจะเป็นคัมภีร์สำหรับทุก ๆ คน ดังนั้น การอธิบายการรับประทานเนื้อสัตว์ในไบเบิ้ลจึงกลายเป็นลัทธิที่เป็นทางการของ จักรวรรคิโรมัน แล้วชาวคริสต์ที่เป็นมังสวิรัติต้องปฏิบัติอย่างลับ ๆ หรือเสี่ยงต่อการถูกฆ่า เพราะความเห็นนอกรีต มีการกล่าวว่า คอนสแตนตินใช้ตะกั่วเหลวเทใส่คอพวกเขาถ้าถูกจับได้"

บางกลุ่มที่ อ้างว่าได้รับการสืบทอดการปฏิบัติทางจิตวิญญาณจากเอสเซนโบราณ และสมาชิกในกลุ่มที่แสดงตัวว่าเป็นชาวเอสเซน ซึ่งได้เขียนหนังสือ 27 เล่มที่พวกเราเรียกกันในปัจจุบันว่าพระคริสต์ธรรมใหม่ และกระทั่งการแปลบางตอนของหนังสือที่ผ่านการพิจารณาของพระสงฆ์ก็ถูกเซนเซอร์ ออกในเรื่องความเชื่อที่แน่นอน อย่างเช่น วัฏจักรการเวียนว่ายตายเกิด ความเป็นสตรีอีกด้านหนึ่งของพระเป็นเจ้า และมังสวิรัติ กลุ่มเหล่านี้ใช้ไบเบิ้ลฉบับนาซาเรนวิถีแห่งชาวเอสเซน ม้วนพระคัมภีร์ฉบับเดดซี ต้นฉบับของห้องสมุดแห่งนัค ฮัมมาเฮี และคัมภีร์อื่น ๆ ที่เพิ่งค้นพบเมื่อเร็ว ๆ นี้ เป็นพื้นฐานการปฏิบัติตามหลักความเชื่อของพวกเขา

ถึงแม้ว่าไบเบิ้ล จะไม่สมบูรณ์และมีความขัดแย้งกันระหว่างการรับประทานเนื้อสัตว์และ มังสวิรัติ ซึ่งจำเป็นต้องให้มีการอธิบายอย่างรอบคอบ มีหลาย ๆ ข้อความที่ยังคงมีการอ้างถึงมังสวิรัติ ต่อไปนี้คือบางตัวอย่างจากฉบับแปลของกษัตริย์เจมส์

พระคริสต์ธรรมเก่า

พระ เจ้าตรัสว่า จงดู ฉันให้พืชสมุนไพรทุกชนิดที่ออกดอกผล ซึ่งอยู่บนพื้นโลกทั้งหมด และต้นไม้ทุกต้นที่มีผลซึ่งมีเมล็ดที่งอกเป็นต้นใหม่ได้ มันจะเป็นอาหารสำหรับเธอ ส่วนสำหรับสัตว์ทุกตัวของโลก สัตว์ปีกทุกตัวบนอากาศ และสัตว์เลื้อยคลานทุกตัวบนพื้นโลก ซึ่งมีชีวิตอยู่ภายใน ฉันได้ให้พืชสมุนไพรทุกชนิดเป็นอาหาร และมันจงเป็นเช่นนั้น (เจเนซิส 1:29-30)

แต่ร่างกายที่มีชีวิต ซึ่งมีเลือด เธอจงอย่ากิน (เจเนซิส 9:4)

พวกเธอจงอย่าฆ่า(เอ็กโซดัส 20:13)

อาหารมื้อค่ำที่เป็นพืชสมุนไพรซึ่งมีความรัก ย่อมดีกว่าเนื้อวัวจากคอกสัตว์ซึ่งมีแต่ความเกลียดอยู่ข้างใน

จงอย่าอยู่ท่ามกลางคนขี้เมา ท่ามกลางคนหมกมุ่นรับประทานเนื้อสัตว์(Proverbs 23:20)

จุด ประสงค์ใดมากมายในการบูชาของเจ้าที่มีให้แก่ฉัน? พระเจ้าตรัส : ฉันเหลือจะทนกับการสังเวยด้วยการเผาแกะตัวผู้ และไขมันของสัตว์เลี้ยง และฉันไม่ชื่นชอบในเลือดของวัว หรือลูกแกะ หรือแพะ...และเมื่อเจ้ายกมือวิงวอนขอร้อง ฉันจะเบือนหน้าหนีจากเจ้า แม้มื่อเจ้าสวดภาวนามากมาย ฉันก็จะไม่รับฟัง:มือของเจ้าเต็มไปด้วยเลือด จงไปล้าง ล้างตัวเจ้าให้สะอาด หยุดการกระทำชั่วร้ายทั้งหลายต่อหน้าฉัน จงหยุดการกระทำชั่วร้าย(อิสซายาห์1:11, 15-16)

พระคริสต์ธรรมใหม่

เนื้อสำหรับกระเพาะ และกระเพาะที่กินเนื้อสัตว์ พระเจ้าจะทำลายทั้งเนื้อและกระเพาะทั้งหลายนั้น(โครินเธียนส์ 6:13)

(พระเยซูตรัสว่า) ฉันมีความเมตตาให้ อย่ามาสังเวยให้ฉัน (แมทธิว 9:13 & 12:7)

(เซนต์ ปอล หนึ่งในลูกศิษย์ของพระเยซู กล่าวในจดหมายที่เขียนถึงชาวโรมัน) มันดีทั้งไม่รับประทานเนื้อสัตว์และทั้งไม่ดื่มไวน์ ทั้งไม่กระทำสิ่งใด ๆ ซึ่งผิดต่อพี่น้องของเธอ หรือขุ่นเคืองใจ หรือรังแก (โรมัน 14:21)

ชาวคริสต์ผู้รอบรู้หลายคนได้ลงความเห็นว่า การเป็นมังสวิรัติถูกต้องหลักจริยธรรมและตรงกันกับหลักคำสอนของพระเยซู กลุ่มชาวคริสต์หลายกลุ่มในยุคของพระเยซูได้ปฏิบัติแบบมังสวิรัติ ในกลุ่มเหล่านี้มีกลุ่ม the Seventh Day Adventist ซึ่งคงเป็นที่รู้จักกันมากที่สุด

จากประวัติศาสตร์ที่ผ่านมา ชาวคริสต์จำนวนมากได้รับรู้ถึงความโหดร้ายและนิสัยการรับประทานเนื้อสัตว์ ซึ่งเป็นพฤติกรรมที่ไม่เหมือนพระคริสต์ ในปัจจุบันนี้ ชาวคริสเตียนจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนได้กลายมาเป็นมังสวิรัติ ซึ่งเป็นวิถีการใช้ชีวิตที่มีความเมตตาและความกรุณามากกว่า

โต้แย้ง

ขอแก้ไขพระคัมภีร์ที่ถูกบิดเบือนนะครับ

(ถ้ามีเวลา ผมจะใส่ข้อมูลเพิ่มเติมครับ)

พระ เจ้าตรัสว่า จงดู ฉันให้พืชสมุนไพรทุกชนิดที่ออกดอกผล ซึ่งอยู่บนพื้นโลกทั้งหมด และต้นไม้ทุกต้นที่มีผลซึ่งมีเมล็ดที่งอกเป็นต้นใหม่ได้ มันจะเป็นอาหารสำหรับเธอ ส่วนสำหรับสัตว์ทุกตัวของโลก สัตว์ปีกทุกตัวบนอากาศ และสัตว์เลื้อยคลานทุกตัวบนพื้นโลก ซึ่งมีชีวิตอยู่ภายใน ฉันได้ให้พืชสมุนไพรทุกชนิดเป็นอาหาร และมันจงเป็นเช่นนั้น (เจเนซิส 1:29-30)
---

แก้เป็น

29พระ เจ้าตรัสว่า "ดูนี่ เราให้ธัญพืชที่มีเมล็ดทุกชนิด ซึ่งมีอยู่ทั่วพื้นแผ่นดิน และต้นไม้ผลทุกชนิดที่มีเมล็ดในผลของมันแก่เจ้า เป็นอาหารของเจ้า 30ฝ่ายสัตว์ทั้งหมดบนแผ่นดิน นกทั้งปวงบนท้องฟ้าและสัตว์เลื้อยคลานทั้งหมดบนแผ่นดิน คือ สิ่งมีชีวิตที่มีลมหายใจนั้น เราให้พืชเขียวสดทั้งปวงเป็นอาหาร" ก็เป็นดังนั้น

29พระ เจ้าตรัสว่า "ดูนี่ เราให้ธัญพืชที่มีเมล็ดทุกชนิด ซึ่งมีอยู่ทั่วพื้นแผ่นดิน และต้นไม้ผลทุกชนิดที่มีเมล็ดในผลของมันแก่เจ้า เป็นอาหารของเจ้า 30ฝ่ายสัตว์ทั้งหมดบนแผ่นดิน นกทั้งปวงบนท้องฟ้าและสัตว์เลื้อยคลานทั้งหมดบนแผ่นดิน คือ สิ่งมีชีวิตที่มีลมหายใจนั้น เราให้พืชเขียวสดทั้งปวงเป็นอาหาร" ก็เป็นดังนั้น
แต่ร่างกายที่มีชีวิต ซึ่งมีเลือด เธอจงอย่ากิน (เจเนซิส 9:4)
---
แก้เป็น

ทุก สิ่งที่มีชีวิตเคลื่อนไหวไปมาจะเป็นอาหารของเจ้า เราจะยกของทุกอย่างให้แก่เจ้า ดังที่เรายกพืชเขียวสดให้แก่เจ้าแล้ว 4แต่ห้ามกินเนื้อพร้อมกับชีวิตของมัน คือเลือดของมัน

พวกเธอจงอย่าฆ่า(เอ็กโซดัส 20:13)
---

แก้เป็น
"ห้ามฆ่าคน

อาหารมื้อค่ำที่เป็นพืชสมุนไพรซึ่งมีความรัก ย่อมดีกว่าเนื้อวัวจากคอกสัตว์ซึ่งมีแต่ความเกลียดอยู่ข้างใน
จงอย่าอยู่ท่ามกลางคนขี้เมา ท่ามกลางคนหมกมุ่นรับประทานเนื้อสัตว์(Proverbs 23:20)
---

(ยกมาไม่หมดประโยค ทำให้เข้าใจผิดได้)

แก้เป็น

20อย่าอยู่ท่ามกลางคนดื่มเหล้าองุ่น
หรือท่ามกลางคนตะกละที่กินเนื้อ
21เพราะคนขี้เมาและคนตะกละจะมาถึงความยากจน
และความง่วงเหงาจะเอาผ้าขี้ริ้ว
ห่มคนนั้น

จุด ประสงค์ใดมากมายในการบูชาของเจ้าที่มีให้แก่ฉัน? พระเจ้าตรัส : ฉันเหลือจะทนกับการสังเวยด้วยการเผาแกะตัวผู้ และไขมันของสัตว์เลี้ยง และฉันไม่ชื่นชอบในเลือดของวัว หรือลูกแกะ หรือแพะ...และเมื่อเจ้ายกมือวิงวอนขอร้อง ฉันจะเบือนหน้าหนีจากเจ้า แม้มื่อเจ้าสวดภาวนามากมาย ฉันก็จะไม่รับฟัง:มือของเจ้าเต็มไปด้วยเลือด จงไปล้าง ล้างตัวเจ้าให้สะอาด หยุดการกระทำชั่วร้ายทั้งหลายต่อหน้าฉัน จงหยุดการกระทำชั่วร้าย(อิสซายาห์1:11, 15-16)
---

(ยกมาไม่หมดประโยค ทำให้เข้าใจผิดได้)

แก้เป็น
ประชาชาติบาปหนา
ชนชาติซึ่งหนักด้วยความบาปชั่ว
หน่อเนื้อของผู้กระทำความชั่วร้าย
บรรดาบุตรที่ทำความเสียหาย
เขาทั้งหลายได้ทอดทิ้งพระเจ้า
เขาได้ดูหมิ่นองค์บริสุทธิ์ของอิสราเอล
เขาทั้งหลายหันหลังให้เสีย
5ยังจะให้เฆี่ยนเจ้าตรงไหนอีก
ที่เจ้ากบฏอยู่เรื่อยไป
ศีรษะก็เจ็บหมด
จิตใจก็อ่อนเปลี้ยไปสิ้น
6ตั้งแต่ฝ่าเท้าจนถึงศีรษะ
ไม่มีความปกติในนั้นเลย
มีแต่ฟกช้ำและดำเขียว
และเป็นแผลเลือดไหล
ไม่เห็นบีบออกหรือพันไว้
หรือทำให้อ่อนลงด้วยน้ำมัน
7ประเทศของเจ้าก็ร้างเปล่า
และหัวเมืองของเจ้าก็ถูกไฟเผา
ส่วนแผ่นดินของเจ้า
คนต่างด้าวก็ทำลายเสียต่อหน้าเจ้า
มันก็ร้างเปล่าไป   อย่างที่คนต่างด้าวคว่ำมัน
8ส่วนศิโยนธิดาก็ถูกทิ้งไว้
เหมือนอย่างเพิง   ที่ในสวนองุ่น
เหมือนเพิงในไร่แตงกวา
เหมือนเมืองที่ถูกล้อม
9ถ้าพระเจ้าจอมโยธา
มิได้เหลือคนไว้ให้เราบ้างเล็กน้อยแล้ว
เราก็จะได้เป็นเหมือนเมืองโสโดม
และเป็นเหมือนเมืองโกโมราห์
10ดูก่อนท่านผู้ปกครองเมืองโสโดม
จงฟังพระวจนะของพระเจ้า
ดูก่อนท่านประชาชนเมืองโกโมราห์
จงเงี่ยหูฟังพระธรรมของพระเจ้า
ของเรา
11พระเจ้าตรัสว่า
“เครื่องบูชาอันมากมายของเจ้านั้น   จะเป็นประโยชน์อะไรแก่เรา
เราเอือมแกะตัวผู้อันเป็นเครื่องเผาบูชา
และไขมันของสัตว์ที่ขุนไว้นั้นแล้ว
เรามิได้ปีติยินดีในเลือดของวัวผู้
หรือลูกแกะหรือแพะผู้
12“เมื่อเจ้าเข้ามาเฝ้าเรา
ผู้ใดขอให้เจ้าทำอย่างนี้
ที่เหยียบย่ำเข้ามาในบริเวณพระนิเวศของเรา
13อย่านำเครื่องถวายอนิจจังมาอีกเลย
เครื่องบูชาอันเป็นสิ่งน่าเกลียดน่าชัง
ต่อเรา
วันเทศกาลข้างขึ้นและวันสะบาโตและการเรียกประชุม
เราทนต่อความบาปชั่วและการประชุมตามพิธีไม่ได้อีก

พระคริสต์ธรรมใหม่

เนื้อสำหรับกระเพาะ และกระเพาะที่กินเนื้อสัตว์ พระเจ้าจะทำลายทั้งเนื้อและกระเพาะทั้งหลายนั้น(โครินเธียนส์ 6:13)
---

แก้เป็น

12 “ข้าพเจ้าทำทุกสิ่งได้” แต่ไม่ใช่ทุกสิ่งนั้นเป็นประโยชน์ “ข้าพเจ้าทำทุกสิ่งได้” แต่ข้าพเจ้าไม่ยอมอยู่ใต้อำนาจของสิ่งใดเลย 13“อาหารมีไว้สำหรับท้อง และท้องก็สำหรับอาหาร” แต่พระเจ้าจะทรงให้ทั้งท้องและอาหารสูญสิ้นไป ร่างกายนั้นไม่ได้มีไว้สำหรับการล่วงประเวณี แต่มีไว้สำหรับองค์พระผู้เป็นเจ้า และองค์พระผู้เป็นเจ้ามีไว้สำหรับร่างกาย

(พระเยซูตรัสว่า) ฉันมีความเมตตาให้ อย่ามาสังเวยให้ฉัน (แมทธิว 9:13 & 12:7)
---

แก้เป็น

10เมื่อ พระองค์ประทับและเสวยอาหาร อยู่ในบ้าน มีคนเก็บภาษีและคนบาปอื่นๆหลายคน เข้ามาร่วมรับประทานอาหารกับพระเยซู และกับบรรดาสาวกของพระองค์ 11เมื่อพวกฟาริสีเห็นแล้ว ก็กล่าวกับพวกสาวกของพระองค์ว่า “ทำไมอาจารย์ของพวกท่านจึงรับประทานอาหารด้วยกันกับพวกคนเก็บภาษี และพวกคนบาป?” 12เมื่อพระเยซูทรงได้ยินแล้วก็ตรัสว่า “คนแข็งแรงไม่ต้องการหมอ แต่คนเจ็บป่วยต้องการ 13ท่านจงไปเรียนความหมายของคัมภีร์ข้อนี้ ที่ว่า เราประสงค์ความเมตตา ไม่ประสงค์เครื่องสัตวบูชา ด้วยว่าเราไม่ได้มาเพื่อเรียกพวกคนชอบธรรม แต่มาเรียกพวกคนบาป”

(เซนต์ ปอล หนึ่งในลูกศิษย์ของพระเยซู กล่าวในจดหมายที่เขียนถึงชาวโรมัน) มันดีทั้งไม่รับประทานเนื้อสัตว์และทั้งไม่ดื่มไวน์ ทั้งไม่กระทำสิ่งใด ๆ ซึ่งผิดต่อพี่น้องของเธอ หรือขุ่นเคืองใจ หรือรังแก (โรมัน 14:21)
---

แก้เป็น

19เหตุ ฉะนั้นให้เรามุ่งประพฤติ ในสิ่งซึ่งทำให้เกิดความสงบสุขและความเจริญแก่กันและกัน 20อย่าทำลายสิ่งที่พระเจ้าทรงสร้างเพราะเห็นแก่อาหารเลย อาหารทุกอย่างปราศจากมลทินก็จริง แต่การกินอาหารซึ่งเป็นเหตุให้ผู้อื่นสะดุด ก็เป็นสิ่งไม่ดี 21เป็นการดีที่จะไม่กินเนื้อสัตว์หรือเหล้าองุ่นหรือทำสิ่งใดๆ ที่จะเป็นเหตุให้พี่น้องสะดุด
(เป็นการปฏิบัติของท่าน เปาโลคนเดียวเท่านั้น ไม่เกี่ยวกับคนอื่น
ถ้ากินแล้ว ทำให้คนอื่นสะดุดก็ไม่ต้องกิน แต่ถ้ากินแล้วไม่สะดุด ก็กินไปเลย เพื่อเห็นแก่ผู้อื่น)

เพิ่มเติม

ปฐมกาล 9:1-4
พระ เจ้าทรงอวยพรโนอาห์และบุตรทั้งหลายของเขา ตรัสแก่พวกเขาว่า "จงมีลูกดกทวีมากขึ้นจนเต็มแผ่นดิน 2สัตว์ทั้งปวงบนแผ่นดิน นกทั้งปวงบนท้องฟ้า สัตว์ที่เลื้อยคลานทั้งสิ้นบนแผ่นดิน และปลาทั้งสิ้นในทะเลจะกลัวและหวาดหวั่นต่อพวกเจ้า เรามอบสัตว์ทั้งปวงไว้ในมือของพวกเจ้า 3ทุกสิ่งที่มีชีวิตเคลื่อนไหวไปมาจะเป็นอาหารของเจ้า เราจะยกของทุกอย่างให้แก่เจ้า ดังที่เรายกพืชเขียวสดให้แก่เจ้าแล้ว 4แต่ห้ามกินเนื้อพร้อมกับชีวิตของมัน คือเลือดของมัน

Exodus 16:12:
“เรา ได้ยินคำบ่นของชนชาติอิสราเอลแล้ว   จงกล่าวแก่เขาว่า   'ในเวลาโพล้เพล้   พวกเจ้าจะได้กินเนื้อ ทั้งในเวลาเช้า   เจ้าจะได้อาหารกินจนอิ่ม แล้วเจ้าจะรู้ว่า   เราคือพระเจ้าของพวกเจ้า' ”

Exodus 29:32:
แล้วให้อาโรนกับบุตรของเขากินเนื้อแกะตัวผู้นั้น   และขนมปังซึ่งอยู่ในกระบุงที่ประตูเต็นท์นัดพบ

Deuteronomy 12:20:
“เมื่อ พระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านทรงขยายอาณาเขต ของท่าน   ดังที่พระองค์ทรงสัญญาไว้กับท่านแล้วนั้นและท่านกล่าวว่า   'เราจะกินเนื้อสัตว์'   เพราะพวกท่านอยากรับประทานเนื้อสัตว์   ท่านจะรับประทานเนื้อตามใจปรารถนาของท่านได้

Psalms 63:5:
จิตใจของข้าพระองค์จะอิ่มหนำดังกินเนื้ออย่างดี และไขมัน
และปากของข้าพระองค์จะสรรเสริญพระองค์ด้วย ริมฝีปากที่ชื่นบาน

I Corinthians 10:25:
ทุกสิ่งที่เขาขายตามตลาดเนื้อนั้น   รับประทานได้   ไม่ต้องถามอะไรโดยเห็นแก่ใจสำนึกผิดชอบ

Matthew 22:7-8
พอ ถึงวันกินขนมปังไร้เชื้อ   เมื่อเขาต้องฆ่าลูกแกะสำหรับปัสกา 8พระองค์จึงทรงใช้เปโตรและยอห์นไป   สั่งเขาว่า   “จงไปจัดเตรียมปัสกาให้เราทั้งหลายกิน

พระคัมภีร์ไบเบิลผ่านการพิสูจน์มาแล้วเกือบ 2000 ปี

ซึ่งไม่คู่ควรกับคัมภีร์นอกรีตจากไหนก็ไม่รู้ ซึ่งหาข้อพิสูจน์ไม่ได้

พระเยซูไม่ได้อยู่นิกายเอสซีน (พวกรักสันโดด)

แต่พระเยซูคลุกคลีกับประชาชน ทำงานกับคนตลอดเวลา

สรุปแล้ว คริสเตียนทานเนื้อได้ครับ

แต่ต้องระวังไม่ให้คนอื่นสะดุด หรือทุ่มเถียงกัน

เช่น

กินสัตว์สงวน สัตว์หายาก

กินของที่เซ่นไหว้แล้ว (บางคนถือ บางคนไม่ถือ...ดังนั้นไม่ควรกินจะดีกว่า เพราะจะทำให้ทะเลาะกัน)

เหตุผลอื่น

--- กินโดยคำนึงถึงสุขภาพพลานามัย

--- กินให้ถูกต้องกับกาลเทศะ

--- กินให้เหมาะสมกับท้องถิ่น วัฒนธรรมที่ตนเองอาศัยอยู่ (เพื่อจะไม่ต้องเถียง หรือทะเลาะกับคนอื่น)

(เนื้อหายังไม่สมบูรณ์)

รักผู้อื่นให้มากขึ้น

1 คร. 13:13 ดังนั้นยังตั้งอยู่สามสิ่ง คือความเชื่อ ความหวังใจ และความรัก แต่ความรักใหญ่ที่สุด

ความรักเป็นผลพระวิญญาณอันแรกที่เอ่ยถึงในกาลาเทีย 5:22 ด้วยความ รักมีหลายแบบ และมีความหมายไม่เหมือนกัน เช่น รักประเทศชาติ รักโดเรมอน รักหมา รักแฟน ฯลฯ อาจคนอาจใช้คำว่ารักกับหลายๆอย่างจนมันสูญเสียความหมายที่แท้จริงไป...มีเรื่องเข้าใจผิดๆเกี่ยวกับความรัก บางคนอาจคิดว่าความรักเป็นแค่ความรู้สึก รู้สึกเสียวท้อง หรือขนลุก..ความรักอาจทำให้เกิดอารมณ์ได้ แต่มันไม่ใช่อารมณ์

คนเรามักพึ่งพาความรู้สึกบ่อยๆและปล่อยให้ความรู้สึกกระตุ้นให้เราทำสิ่งต่างๆความ คิดผิดๆอีกอย่างคือ รักควบคุมไม่ได้ เช่น "ตกหลุมรักคนนั้นเข้าแล้ว"...เราคิดเอสเองว่า ความรักควบคุมไม่ได้ แต่พระคัมภีร์บอกว่า ความรักควบคุมได้ จริงๆแล้วพระเยซูสั่งให้เรารักผู้อื่น ถ้อยคำของพระองค์ชี้ชัดว่า เราสามารถควบคุมได้ว่าเราจะรักใครและไม่รักใคร

แก่นแท้ของความรักเป็นเรื่องของสองสิ่ง

1.ความรักเป็นเรื่องของการตัดสินใจ คส.3:14 "จงสวมความรักทับสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด เพราะความรักย่อมผูกพันทุกสิ่งไว้ให้ถึงซึ่งความสมบูรณ์"...ให้สังเกตคำว่า "สวม"...ความรักเป็นสิ่งที่เราเลือกมีได้ สวมใส่ได้ ถอดออกได้ และควบคุมได้

2.ความรักเป็นเรื่องของความประพฤติ ความรักเป็นสิ่งที่เราทำ เป็นการกระทำ ไม่ใช่ความรู้สึก 1 ยน.3:18 "อย่าให้เรารักกันด้วยคำพูดและด้วยปากเท่านั้น แต่จงรักกันด้วยการกระทำและด้วยความจริง" คนเรารักกันด้วยคำพูดบ่อยๆ แต่ไม่ใช่ด้วยการกระทำ...ช. ผมรักคุณมาก ผมยอมตายเพื่อคุณนะ...ญ. คุณพูดอย่างนี้เสมอ แต่คุณไม่เคยทำเสียที

เป็นไปได้ไหม...ที่จะรักแม้กระทั่งคนที่คุณไม่ชอบขี้หน้า...ถ้าใช้เวลาสัก 1 ชั่วโมงคิดรายชื่อคนที่คุณไม่ชอบขี้หน้า ก็อาจได้รายชื่อออกมายาวเหยียด พวกเขาอาจเป็นคนที่คุณเข้าด้วยไม่ได้...คนเรามีสิ่งที่ไม่น่ารักด้วยกันทั้ง นั้น แม้แต่ตัวคุณเอง บางครั้งคนอื่นก็รักเราไม่ลงเหมือนกัน แต่บางคนก็รักไม่ลงตลอดเวลา

ในพระคัมภีร์ได้บอกสิ่งที่เรา ต้องทำเพื่อหัดรักผู้อื่น...เวลานี้ลองคิดภาพคนที่รักไม่ลงจริงๆไว้ในใจ อาจเป็นญาติพี่น้องที่เราไม่ชอบ เพื่อนบ้านที่คอยก่อเรื่องเดือดร้อน หรือเพื่อนร่วมงานที่ไม่ถูกกัน แล้วถามตัวเองว่าจะหัดรักคนประเภทนี้ได้ยังไง ต่อไปนี้เป็นแนวทางจากพระวจนะของพระเจ้าให้เราเติบโตขึ้นในความรัก

1.สัมผัสความรักของพระเจ้า

ก่อนจะรักใครได้ เราต้องเข้าใจว่าพระเจ้ารักเราลึกซึ้งแค่ไหน อฟ.3:17-19 ให้พระคริสต์ประทับในใจของท่านโดยทางความเชื่อ ให้ท่านได้หยั่งรากและตั้งมั่นอยู่ในความรัก ข้าพเจ้าทูลขอให้ท่านสามารถเข้าใจร่วมกับธรรมิกชนทั้งหมดถึงความกว้าง ความยาว ความสูง และความลึก คือให้ซาบซึ้งในความรักของพระคริสต์ซึ่งเกินความรู้ เพื่อพวกท่านจะได้รับความบริบูรณ์ของพระเจ้าอย่างเต็มเปี่ยม

พระเจ้าอยากให้เรารับรู้และเข้าใจความรักของพระองค์ 1ยน.4:19 เรารัก ก็เพราะพระองค์ทรงรักเราก่อน ทำไม เราต้องรับรู้ว่าพระเจ้ารักเรา...เพราะปกติคนที่ไม่มีใครรัก ก็รักใครไม่เป็น...เมื่อเรามีปัญหากับคนอื่น ไม่มีใครรักเรา เราก็ไม่อยากรักใคร...ฉะนั้น ก่อนอื่น เราเองต้องสัมผัสความรักของพระเจ้าก่อน พระเยซูตรัสว่า ยน.15:12 "พระบัญญัติของเรา คือให้ท่านทั้งหลายรักกัน เหมือนดังที่เราได้รักท่าน" นั่นคือแบบอย่างแห่งรักของพระเยซูคริสต์

2.อภัยศัตรู

ถ้าเราต้องการหัดรักผู้อื่น คือ ให้อภัยคนที่เคยทำร้ายเรา คส.3:13 ถ้าแม้ว่าผู้ใดมีเรื่องราวต่อกัน ก็จงยกโทษให้กันและกัน องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงโปรดยกโทษให้ท่านฉันใด ท่านจงกระทำอย่างนั้นเหมือนกัน หลายคนมีเหตุผลสมควรที่จะโกรธ บางคนอาจเคยโดนทำร้ายอย่างรุนแรง การละเมิดทางเพศ ถูกคนอื่นโกง บางคนถูกหาเรื่องทุกๆวัน ฯลฯ...แต่เราจำเป็นต้องปล่อยอดีตให้ผ่านพ้นไป เพื่อดำเนินชีวิตต่อไปในปัจจุบันได้ การเริ่มต้นรักคนอื่นในวันนี้ เราต้องทิ้งความแค้น ความขมขื่น...ความรักจะเกิดขึ้นไม่ได้ ถ้าไม่ให้อภัยผู้อื่น...เมื่อไหร่ที่เราผูกใจเจ็บ เราก็เอาใจ ความสนใจและความคิดไปให้เขา เราอยากให้เขาได้ส่วนนั้นๆไปหรือ? ไม่เลย...จงเอามันกลับคืนมาให้หมด โดยการให้อภัย...ให้อภัยคนที่เคยทำร้ายเรา...แทนที่จะสาธยาย คร่ำครวญซ้ำแล้วซ้ำอีก...ปล่อยมันไปดีกว่า

3.คิดเรื่องความรัก

พระคำของพระเจ้าเตือนใจเราว่า ฟี ลิปปี 2:4-5 "อย่าให้ต่างคนต่างเห็นแก่ประโยชน์ของตนเอง แต่จงเห็นแก่ประโยชน์ของคนอื่นๆด้วย จงมีจิตใจเช่นนี้ในพวกท่านเหมือนอย่างที่มีในพระเยซูคริสต์" การคิดเรื่องความรักหมายความว่าอะไร? หมายถึงให้เราจดจ่อถึงความต้องการ ความเจ็บปวด ปัญหา และเป้าหมายของคนอื่น ไม่ใช่เอาแต่คิดเรื่องของตนเอง...เราจะเข้าใจคนอื่นได้ง่าย เมื่อเราหัดเอาใจเขามาใส่ใจเรา...คนที่เจ็บปวดย่อมทำให้คนอื่นเ็จ็บปวด ด้วย...ถ้ามีใครทำร้ายเรา ที่เขาทำแบบนั้นก็เพราะเขากำลังเจ็บปวดนั่นเอง...เราต้องมองข้ามความผิดพลาด ของเขา และมองเข้าไปถึงความต้องการของเขา เมื่อนั้นเราก็จะหัดรักเขาได้...ใครๆก็ต้องการความรักทั้งนั้น ถ้าคนนั้นไม่ได้รับความรัก เขาก็จะพยายามเรียกร้องความสนใจ และถ้าเขาไม่ได้รับความสนใจในด้านดี เขาก็จะหาทางเรียกร้องความสนใจในทางเสียหาย เพราะเขากำลังคิดว่า ยังไงฉันก็ต้องทำให้เขาสนใจให้ได้ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง (บางคนทำร้ายตัวเอง เอามีดกรีดตัวเอง กระโดดตึก ร้องไห้ ฯลฯ เพื่อเรียกร้องความสนใจ)

ความคิดเป็นตัวกำหนดอารมณ์ของเรา เราเปลี่ยนความรู้สึกไม่ได้ แต่เราเปลี่ยนความคิดได้...และเมื่อเราเปลี่ยนความคิดเกี่ยวกับใครสักคน ความรู้สึกของเราที่มีต่อเขาจะค่อยๆเปลี่ยนไป...แทนที่จะมัวคิดถึงแต่ความ ผิดพลาดของคนๆหนึ่ง เราเริ่มคิดถึงความต้องการอื่นๆของเขาแทน...มันเปลี่ยนความรู้สึกเราได้ ลองดูสิ มันเปลี่ยนได้จริงๆ

4.ทำด้วยความรัก

เรา หัดรักคนอื่นโดย "ทำด้วยความรัก"...รักคนที่ฉันไม่ชอบขี้หน้า ทำให้เราเสแสร้งหรือเปล่า?" เปล่าเลย...แบบนั้นเขาเีรียกว่าแสดงความรักด้วยความเชื่อต่างหาก...เมื่อเรา รักด้วยความเชื่อ เราลงมือก่อน แล้วความรู้สึกจะตามมา...นี่เป็นความจริงที่สำคัญมาก...การลงมือทำก่อนแล้ว ให้ความรู้สึกตามมา ย่อมง่ายกว่ารอให้รู้สึกอยากทำ แล้วค่อยทำ...ถ้าผมทำตัวกระตือรือร้น เดี๋ยวความรู้สึกกระตือรือร้นก็มาเอง...ถ้าผมทำตัวมีความสุข แล้วความสุขมันก็จะตามมา...ถ้าเราเริ่มทำสิ่งที่แสดงความรักต่อคนอื่น ไม่นานเราจะรู้สึกรักคนอื่นได้...การกระทำมีผลต่ออารมณ์ของเรา และความคิดก็ยังมีผลต่อความรู้สึก

ถ้าเราบอกว่า "ฉันเปลี่ยนความรู้สึกไม่ได้" แสดงว่าเรากำลังจดจ่อกับความรู้สึกโดยตรง เราเปลี่ยนความรู้สึกตรงๆไม่ได้แต่เปลี่ยนแบบอ้อมๆได้ โดยเปลี่ยนความคิดและการกระทำของเรา ลูกา 6:27-28 จงรักศัตรูของท่าน จงทำดีกับคนที่เกลียดชังท่าน จงอวยพรแก่คนที่แช่งด่าท่าน จงอธิษฐานเผื่อคนที่ทำร้ายท่าน พระองค์ต้องการให้เราทำ 4 อย่าง...การที่เราทำทั้ง 4 อย่างนี้ พระเจ้าอาจทำให้เขาเปลี่ยนแปลงผ่านทางชีวิตของเรา...แต่ถึงแม้ว่าพวกเขาไม่ เปลี่ยน แต่ที่แน่ๆ ท่าทีของเราที่มีต่อเขา ได้เปลี่ยนแปลงแล้ว

...เราต้องเข้าใจว่าพระเจ้ารักเรา แล้วเราก็สัมผัสความรักนั้น ไม่ใช่ในสมองเท่านั้น แต่ในใจของเรา จากนั้นปลดปล่อยตัวเองจากความเจ็บขมขื่นในอดีต โดยยกโทษให้แก่คนที่เคยทำร้ายเรา จากนั้นเริ่มคิดเรื่องการรักคนอื่น และแสดงความรักแก่คนอื่น แล้วความรู้สึกรักก็จะเริ่มมาเอง

5.คาดหวังสิ่งที่ดีที่สุด

สิ่งนี้อาจทำได้ยาก คือ "คาดหวังสิ่งที่ดีที่สุด" 1 คร.13:7 ความรักทนได้ทุกอย่างแม้ความผิดของคนอื่น และเชื่อในส่วนดีของเขาอยู่เสมอ และมีความหวังอยู่เสมอ และทนต่อทุกอย่าง ...เรามักมีแนวโน้มจะดำเนินชีวิตตามส่ิงที่คนอื่นคาดหวังจากเรา...พ่อแม่ส่ง ลูกเรียหนังสือและคาดหวังให้ลูกเป็นฯลฯ...บางคนเป็นความหวังของคนทั้งหมู่ บ้าน...เป็นความหวังของ ฯลฯ...ถ้าหากพ่อกล่าวกับลูกว่า "แกไม่มีวันได้ดีหรอก แกมันก็แค่ไอ้..." ก็เท่ากับทำให้เด็กนั้นไปสู่ความล้มเหลวเรียบร้อยแล้ว....ให้เรามีความหวัง ในผู้อื่น ไม่ใช่มองเขาว่าโง่ อย่าทำเพื่อการบีบบังคับ...แต่ทำเพราะเราเชื่อในตัวพวกเขาจริงๆ...ความรัก ย่อมคาดหวังสิ่งที่ดีที่สุด...การแสดงความรักด้วยความเชื่อเป็นพลังที่ยิ่ง ใหญ่ที่สุดในโลก

การรื้อฟื้นความรัก

พระคริสต์พูดกับคริสตจักรเอเฟซัสเรื่องความรักของพวกเขาที่จางหายไป นั่นคือความรักที่มีต่อพระเจ้า...รักเหือดแห้ง ไร้อารมณ์ ขณะที่พวกเขารับใช้พระองค์ไปงั้นๆ พระเยซูบอกพวกเขาให้ทำ 3 อย่างในการจุดไฟรักขึ้นใหม่...วิธีของพระเยซูสามารถนำมาใช้ได้ดีมาก พระเยซูตรัสว่า วิวรณ์ 2:3-5 "เรารู้ว่าพวกเจ้ามีความทรหดอดทน และยอมทนเพราะนามของเรา และไม่ได้อ่อนระอา แต่เรามีข้อที่จะต่อว่าเจ้าบ้าง คือว่าเจ้าละทิ้งความรักครั้งแรกของเจ้า เพราะฉะนั้นจงระลึกถึงสภาพเดิมที่เจ้าตกลงมาแล้วนั้น จงกลับใจใหม่และทำตามที่ประพฤติในตอนแรก มิฉะนั้นเราจะมาหาเจ้า และจะย้ายคันประทีปของเจ้าออกจากที่ของมัน นอกจากว่าเจ้าจะกลับใจใหม่"

ระลึก - ถึงตอนที่ยังไม่เกลียดกัน ระลึกถึงสิ่งดีๆ

กลับใจใหม่ - เปลี่ยนใจ เปลี่ยนวิธีคิด...ท่อง 1 คร.13 ใคร่ครวญและเริ่มลงมือทำตามนั้น

ตามที่เหมือนที่เคยทำในตอนแรก

ถ้าเราต้องการเปลี่ยนแปลงชีวิตของเราให้มีแต่ความรัก...ให้เราอุทิศ ชีวิตทั้งสิ้นเพื่อพระคริสต์...ถ้าความสัมพันธ์ระหว่างเรากับพระเจ้าไม่ ดี...ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับคนอื่นก็ไม่ดีไปด้วย...ให้เราสำรวจความ สัมพันธ์ระหว่างเรากับพระเจ้า...พระเจ้าสามารถให้ความรักแก่เราได้อย่าง อัศจรรย์...ดังนั้น มอบชีวิตเพื่อพระเยซูสุดหัวใจเถอะครับ

ไม่มีรากอื่นอีก นอกจากพระเยซูคริสต์

เพราะว่าผู้ใดจะวางรากอื่นอีกไม่ได้แล้ว
นอกจากที่วางไว้แล้วคือพระเยซูคริสต์ (1โครินธ์ 3:11)

คุณสร้างชีวิตของคุณอยู่บนอะไรครับ?
บางคนสร้างรากฐานฝ่ายวิญญาณอยู่บนสัมพันธภาพของผู้อื่นที่มีต่อพระเจ้า
บางทีสัมพันธภาพของพวกเขาขึ้นอยู่กับสัมพันธภาพของสามีหรือภรรยาที่มีต่อพระเจ้า
บางทีขึ้นอยู่กับพ่อแม่ที่ใกล้ชิดพระเจ้า
หรือขึ้นอยู่กับเพื่อนที่เติบโตฝ่ายวิญญาณ แต่ปัญหาคือ
ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับคนเหล่านั้น แล้วเขาจากไป จะเกิดอะไรขึ้นกับคุณ?
คุณวางรากของคุณอยู่บนผู้คน หรืออยู่บนพระเยซูคริสต์ครับ?

บางคนวางรากตัวเองไว้กับโบสถ์ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับโบสถ์
แต่ถ้าวันหนึ่งมีเหตุการณ์เกิดขึ้นที่โบสถ์ ที่พวกเขาไม่ชอบใจ
อาจเป็นศิษยาภิบาล หรือผู้นำโบสถ์ทำให้พวกเขาผิดหวังล่ะครับ?
รากฐานไม่ควรวางอยู่บนผู้นำฝ่ายวิญญาณ เพราะพวกเขาเป็นเพียงมนุษย์
อาจทำให้ผิดหวัง ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ ต่างก็มีข้อด้อย
หรือผิดพลาดได้ในบางอย่าง

ถ้าเราวางรากบนมนุษย์ บนโบสถ์ บนสัมพันธภาพ หรือบนอารมณ์ที่ขึ้นๆลงๆ
ฐานรากเราก็อ่อนไหว เพราะสิ่งเหล่านี้ขยับเคลื่อนไปมาได้เหมือนทราย
คนเหล่านี้จะเป็นประเภทที่ชอบทางลัด ต้องการรับแต่พระพร
แต่ไม่ต้องการพระเจ้า ต้องการความสุข แต่ไม่ต้องการชีวิตที่บริสุทธิ์

ไม่ว่าจะชอบหรือไม่ก็ตาม พายุจะพัดเข้ามาในชีวิตเรา กระแสน้ำจะท่วมสูง
หรือบางครั้งคลื่นลมแห่งการทดลองก็พัดมารุนแรง
อาจมีบางครั้งก็คืบคลานมาอย่างช้าๆ กัดกร่อนทีละนิดๆโดยไม่ทันรู้ตัว
พายุอาจพัดมาอย่างรวดแร็วและรุนแรง ทิ้งโศกนาฏกรรมเอาไว้
ทำให้ชีวิตคุณพลิกผันชั่วข้ามคืน และนี่คือบททดสอบความเชื่อของคุณ

แล้วคุณจะทำอย่างไร? ถ้าคุณวางรากฝ่ายวิญญาณของคุณไว้ที่คนหรือสิ่งอื่น
คุณจะไปไม่รอด ดังนั้นจงวางรากชีวิตของคุณไว้บนพระเยซูคริสต์
พระองค์จะคอยพยุงคุณไว้เมื่อภัยมา

โดย: Pastor Greg Laurie

อนุญาตโดย Harvest Ministries with Greg Laurie

PO Box 4000, Riverside, CA 92514

หลายคนติดโบสถ์ ติดคน ติดพี่เลี้ยง ติดกิจกรรม หรือติดสังคมที่โบสถ์
แต่ลืมติดตามพระเยซูคริสต์ไปอย่างน่าเสียดาย
เริ่มต้นชีวิตคริสเตียนด้วยการวางรากบนพระเยซูคริสต์
ชีวิตท่านจะไม่สั่นคลอน

- ขอพระเจ้าอวยพร